Rozdział XLIII

~Charlie~
-Nie masz tu czego szukać.-odparła i chciała mi zamknąć drzwi
-O co ci chodzi?-nie odpowiadała-Kate?
-Ona już nie chce cię znać okey? Powinieneś to wiedzieć... Coś mi tu nie gra...
-Mnie też nie. Gdzie ona jest?
-Powiedziała że pójdzie do jakiegoś hotelu i znajdzie gdzieś pracę. Jak to mówiła była zapłakana... powiedziała mi że oglądała smutny film...
-Napiszę do niej SMS'a.-spojrzałem na telefon. Zauważyłem tą wiadomość
-Że co? Co ty narobiłeś?
-Ja nic! To pewnie ta mała dziewczynka...
-Idź jej szukać!
-Dobra... Dzięki za info. Jestem ci dłużny! Paa!-powiedziałem idąc. Zamówiłem taksówkę. Poprosiłem aby zawiózł mnie do wszystkich hotelów w mieście. Nigdzie nie podawano mi informacji. Załamałem się. Wróciłem do domu i zamknąłem się w pokoju. Z nikim nie rozmawiałem. Przyszedł Leo. Wszystko mu wytłumaczyłem.
-Pomogę ci ją odzyskać... Będzie dobrze, zobaczysz!
-Oby. Zostaw mnie teraz samego.

*KILKA MIESIĘCY PÓŹNIEJ*
Charlie nie skończył z karierą. Zrobił to tylko dla Leo. Nie było już żadnych tras. On siedział i płakał. Ona starała się zapomnieć. Nie wychodziło jej to. Każdy tęsknił. Przyszedł jeden magiczny dzień. Charlie dał się namówić na wyjście na miasto z Leo. Spotkali się i wyszli.
Charlie musiał się przygotować do wyjścia. Nie wychodził nigdzie od 9 miesięcy.